Over Georg Ramoser |
|
Met
beide voeten staat-ie in de traditie, en toch is Georg Ramoser een
van de meest vernieuwende wijnmakers in Zuid-Tirol. Een vakman in
hart en nieren, is zijn grootste bekommernis steeds een goede prijs-kwaliteit-verhouding
te bieden. Kleinschalig (zijn wijngaarden beslaan een goeie 4 hectaren),
maar succesvol experimenterend met de in Zuid-Tirol intussen ingeburgerde
Chardonnay en Merlot. De meeste erkenning oogst Ramoser met zijn
Lagrein Riserva, die de laatste jaren hoog scoort in de vakgidsen.
Ondanks het succes van zijn Lagrein, is hij nog het meest trots
op de Sankt-Magdalener, waarvoor de belangstelling, ook in Italië
zelf, duidelijk toeneemt. Was dit ooit een lichtzoete, oppervlakkige
tafelwijn, dan maakt (onder andere) Ramoser er een intens fruitige
wijn van met een solide structuur.
Naast de wijngaarden rondom het "Untermoserhof" in Sankt-Magdalena,
een onooglijk dorpje dat als het ware achter de heuvel ligt van
de grootstad Bozen, heeft Ramoser een perceel in Eppan-Berg, iets
westelijker aan de "Südtiroler Weinstrasse". Daar
worden, in een dichte leembodem, de Chardonnay en de Merlot verbouwd. |
|
|
|
De wijnen van Georg Ramoser |
|
Sankt-Magdalener Klassisch |
|
Vernatsch
(in het Italiaans Schiava) is de meest voorkomende druif in Zuid-Tirol
en de basis van menig vlotdrinkend tafelwijntje. De St-Magdalener
is sinds lang een van de meest bekende Vernatsch-producten, en de
wijn wordt de laatste jaren nieuw leven ingeblazen door kwaliteitsgerichte
producenten zoals Georg Ramoser. Zijn "Magdalener" is
een lichte, fruitige maar zeer droge rode wijn (97% Vernatsch, 3%
Lagrein), die dankzij een korte vatrijping toch een stevige structuur
heeft. "Klassisch" betekent dat de wijn afkomstig is uit
een zeer beperkt oorsprongsgebied rondom Bozen. Een redelijk complexe
neus van vanille en "quetschen". Smaak harmonisch, geconcentreerd-fruitig
met leuke zuren en afsluitend op een pepertje. Een veelzijdige wijn,
die ook gekoeld kan worden gedronken en zijn mannetje staat bij
zowel vlees als vis. |
|
Chardonnay |
|
Georg
Ramoser houdt niet van "holzbeladen" wijnen, en dat is
duidelijk te merken aan deze florale en zeer fruitige Chardonnay,
die voor slechts 5% vatgerijpt is. Een mooi voorbeeld van een typische
Zuidtiroolse Chardonnay trouwens, in die zin dat de wijn ondanks
het geconcentreerde fruit mooi strak en droog blijft. |
|
Lagrein |
|
De
Lagrein is een oeroude inheemse soort, waarvan men donkere, dichte
wijnen met een chocoladebittertje maakt. De druiven voor de Lagrein
"Normal" groeien in de plattere wijngaarden onder het
"Untermoserhof". Zomer 2003 was ook in Bozen bepaald heet,
en laat dat nu net de ideale weersgesteldheid zijn voor de Lagrein-druif.
Deze wijn is net gebotteld na gedurende 6 maanden te hebben gerijpt
op houten vaten. Mokka en bosvruchten in de neus, een vleugje zwarte
truffel zelfs. De smaak is vol en fruitig, de mokka overheerst maar
is zacht en perfect afgerond. Eens de wijn wat ouder wordt, ontwikkelt
zich een tertiaire, ja zelfs dierlijke geur. Net zoals de Sankt-Magdalener
is dit een uniek product dat zich moeilijk laat situeren ten opzichte
van andere wijnen. |
|
Lagrein Riserva |
|
De
druiven voor Lagrein Riserva zijn afkomstig van oude stokken op
de steilste slopen rondom het "Untermoserhof". Een "Riserva"
is gedurende twee jaar gerijpt op eiken vaten. Dit levert een wijn
op die barst van karakter en vrucht. Ondoordringbaar van kleur;
in de neus mokka en bramen. De smaak is geconcentreerd, met frisse,
zachte tannines, en aan het eind het typische Lagrein-bittertje. |
|
Merlot Riserva |
|
Merlot
gedijt het best in een volle zand- of leembodem. De leemgrond van
Eppan-Berg, waar deze Merlot is aangeplant, daar geraak je na een
meter graven met je schop nog amper door, zegt Ramoser.
Hier komt een rijke, rijpe, volle wijn uit voort. In de neus tabak
en bramen, qua smaak een mooie structuur, zachte tannines en een
heerlijk lange finale. Zeer drinkbaar, en "due bicchieri"
in de Gambero Rosso 2004.
De Duitse wijnkenner en -schrijver Jens Priewe rekent Ramosers Merlot
tot de beste van Zuid-Tirol, op het niveau van Lageder en andere
grote "kellereien". In zijn laatste boek vernoemt hij
Zuid-Tirol als een van de gematigd-warme streken waar de beste Merlots
uit voortkomen. Ergo?
|
|
|